Ekstaza Świętej Cecylii
 | |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
ok. 1514 |
| Medium |
olej na desce przeniesiony na płótno[1] |
| Wymiary |
220 × 136 cm[2] |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Ekstaza Świętej Cecylii (również: Święta Cecylia, Święta Cecylia ze Świętymi Pawłem, Janem Ewangelistą, Augustynem i Marią Magdaleną[1][2]) – obraz olejny Rafaela namalowany ok. 1514 roku. Znajduje się w zbiorach Pinacoteca Nazionale w Bolonii[1].
Obraz przedstawia pięciu świętych: Pawła, Jana Ewangelistę, Cecylię, Augustyna i Marię Magdalenę. Podobnie jak na Madonnie Sykstyńskiej, Rafael namalował scenę, w której widz jest zaproszono do intymnej rozmowy z Bogiem. Na pierwszym planie znajdują się różne instrumenty muzyczne (m.in. altówka, flety, tamburyn). Instrumenty są porzucone, ponieważ wydobywający się z nich dźwięk nie dorównuje muzyce dolatującej z nieboskłonu. Drugi plan tworzą świeci. Święta Cecylia, jako patronka muzyki, jest ukazana w momencie ekstazy modlitewnej[1]. Trzyma organy, symbolizujące niebiańską harmonię[1][2]. Słucha anielskiego śpiewu, wzrok kieruje ku niebu, wydaje się nieobecna dla rzeczywistego świata. Nieboskłon z muzykującymi zastępami otwiera się wyłącznie dla niej oraz widza obrazu, pozostali święci nie są dotknięci tą łaską. Męscy święci są zamyśleni. Maria Magdalena kieruje wzrok w stronę widza. Święta ta ma twarz Margherity Luti, partnerki Rafaela[1].
Zleceniodawcą obrazu była Elena Benedetta dall’Olio. Dzieło miało trafić do kaplicy rodowej w kościele San Giovanni in Monte w Bolonii[1][2]. Giorgio Vasari w Żywotach najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów zachwycił się obrazem, podkreślając, że Rafael zdołał połączyć wdzięk najdelikatniejszej ręki (…) w połączeniu ze sztuką[1]. Vasari podaje również, że instrumenty namalował Giovanni da Udine[2]. Obraz widział Johann Wolfgang von Goethe, który w swoim dzienniku również wyraził pochlebne opinie o dziele[1].
Przypisy
