Eleron

Eleron

Dane podstawowe
Państwo	Rosja
Producent	Eniks SA
Typ	bezzałogowy statek powietrzny
Konstrukcja	kompozytowa
Załoga	0
Historia
Data oblotu	2003
Lata produkcji	2003–2012
Dane techniczne
Napęd	1 × silnik elektryczny
Wymiary
Rozpiętość	1,47 m
Długość	0,45 m
Masa
Startowa	3,4 kg
Osiągi
Prędkość maks.	105 km/h
Prędkość minimalna	65 km/h
Pułap	3000 m
Zasięg	100 km
Długotrwałość lotu	75 min
Dane operacyjne
Użytkownicy
Rosja

Eleron – rosyjski bezzałogowy statek powietrzny (UAV – ang. unmanned aerial vehicle) przeznaczony do prowadzenia bliskiego rozpoznania.

Dron został opracowany i skonstruowany przez firmę Eniks SA (ros. ЗАО «ЭНИКС») z Kazania. Jego głównym przeznaczeniem jest prowadzenie rozpoznania obiektów naziemnych tj. drogi, mosty, rurociągi, linie energetyczne oraz osoby. Prace konstrukcyjne zostały zakończone w 2003 r. W 2007 roku został przyjęty na wyposażenie jednostek rosyjskiego Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych, gdzie jest wykorzystywany do wykrywania pożarów lasów, usuwania skutków sytuacji kryzysowych (powodzie, pożary, trzęsienia ziemi i in.) oraz do poszukiwania zaginionych osób^[1].

Dron stanowi element zestawu, w skład którego wchodzi^[2]:

• urządzenie startowe T23P (ros. Т23П),
• bezzałogowy statek powietrzny T23E (ros. Т23Э),
• mobilne stanowisko kontroli T23U wyposażone w dwa monitory kontrolne (ros. Т23У).

Całość zestawu jest przechowywana w kontenerze transportowym o wymiarach 0,9 × 0,5 × 0,12 metra. Obsługą zajmują się dwie osoby, które potrzebują 5 min do przygotowania drona do startu^[3].

Dron jest zbudowany w układzie latającego skrzydła z elektrycznym silnikiem napędzającym śmigło pchające. Kadłub jest zakończony statecznikiem pionowym. Na jego pokładzie jest zainstalowana kamera pracująca w paśmie widzialnym, cyfrowy aparat fotograficzny oraz system łączności. Dron jest przewidziany do użytku w warunkach dziennych przy prędkości wiatru dochodzącej do 15 m/s, temperaturach w zakresie od -30 °C do +45 °C oraz wilgotności powietrza wynoszącej do 98%. Start następuje w wykorzystaniem katapulty o naciągu gumowym, lądowanie z użyciem spadochronu. Lot odbywa się w trybie autonomicznym po wcześniej zaprogramowanej trasie, dron automatycznie powraca w miejsce startu. Dron przekazuje do stanowiska kontroli obraz telewizyjny w czasie rzeczywistym oraz dane o aktualnym położeniu, wysokości, prędkości i kursie lotu oraz stopniu naładowania akumulatora pokładowego. Operator ma możliwość przeglądania przesyłanego obrazu wideo oraz modyfikacji trasy lotu drona^[4].