Eleron-10

Eleron-10
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Eniks

Typ

bezzałogowy statek powietrzny

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

0

Historia
Data oblotu

2008

Lata produkcji

2008 – nadal

Dane techniczne
Napęd

1 × silnik elektryczny

Wymiary
Rozpiętość

2,206 m

Długość

0,883 m

Wysokość

0,384 m

Masa
Użyteczna

2 kg

Startowa

15,5 kg

Osiągi
Prędkość maks.

135 km/h

Prędkość przelotowa

90 km/h

Prędkość minimalna

75 km/h

Pułap

4000 m

Zasięg

50 km

Długotrwałość lotu

2 h

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Rosja

Eleron-10 (ros. Элерон-10) – rosyjski bezzałogowy statek powietrzny do prowadzenia rozpoznania.

Historia

Bezzałogowiec został opracowany przez Eniks (ros. ЗАО «ЭНИКС») z Kazania. Prace konstrukcyjne rozpoczęto w 2007 r. w oparciu o bezzałogowy statek powietrzny Eleron-3. W tym samym roku dokonano oblotu nowej konstrukcji i przystąpiono do prób państwowych[1]. Na wystawie UVS-TECH 2008 Eniks zapowiedział stworzenie bsp przenoszącego kamerę pracującą w paśmie widzialnym lub w podczerwieni oraz systemy walki elektronicznej[2]. Próby państwowe Eleron-10 zakończył w 2008 r. i został przyjęty na wyposażenie Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej[3]. W 2010 r. zdecydowano o zakupie dziesięciu zestawów (każdy złożony z dwóch statków powietrznych) na potrzeby Suchoputnych Wojsk. Jeden zestaw kupiło Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Republiki Tatarstanu[4].

Pierwszy raz publicznie zademonstrowany w 2011 r. na międzynarodowym salonie-wystawie „Integrated Security”[5].

Eleron-10 jest przeznaczony do prowadzenia całodobowego lotniczego rozpoznania optoelektronicznego i pozwala na wizualne wyszukiwanie obiektów w czasie rzeczywistym, określenie ich lokalizacji oraz wykonywanie zdjęć lotniczych. Producent zaleca jego wykorzystanie przez służby mundurowe, w tym policję, straż graniczną, przedsiębiorstwa ochrony terytoriów i obiektów z powietrza. Przenoszone wyposażenie umożliwia prowadzenie akcji poszukiwawczych i ratowniczych, monitorowanie stanu dróg, kolei, rurociągów, linii elektroenergetycznych, obszarów wodnych, przestrzeni powietrznej, zadań kartograficznych i przeciwpożarowych oraz kontroli połowów. Dla odbiorcy wojskowego może zostać wyposażony w rozszerzone możliwości rozpoznania. Może wykonywać lot w trybie autonomicznym, lecąc po trasie wcześniej zaprogramowanej, automatycznym – po trasie zaprogramowanej przed startem z możliwością jej skorygowania przez naziemne stanowisko kontroli oraz półautomatycznym – operator może wydawać polecenia zmieniające kierunek i wysokości lotu[6].

Urządzenie przenosi modułowe wyposażenie, w skład którego może wchodzić kamera telewizyjna stabilizowana żyroskopowo w trzech płaszczyznach z 10-krotnym zoomem lub kamera termowizyjna o rozdzielczości 640 × 520 pikseli[7]. W przenoszonym wyposażeniu może znaleźć się system zagłuszania sygnału GSM[8].

Wersje

Produkowane wersję[3]:

  • Eleron-10SW – podstawowa wersja, przeznaczona do użytku w wojskach lądowych,
  • Eleron-10D – samolot o zmodyfikowanej konstrukcji, zwiększonym zasięgu i czasie lotu,
  • Wałdaj (ros. Валдай) – modyfikacja opracowana na zamówienie FSB Federacji Rosyjskiej.

Wykorzystanie

W 2011 r. Eleron-10 został wykorzystany podczas akcji gaszenia płonącego składu amunicji we wsi Urman[9]. Aparat został wykorzystany na terenie Donbasu i okolicy. Nagrania audiowizualne potwierdzają użycie bezzałogowca podczas wojny domowej w Syrii[10]. W grudniu 2016 r. jeden jego egzemplarz został zestrzelony przez Siły Zbrojne Ukrainy w pobliżu Makiejewki[11].

Używany w czasie wojny na Ukrainie.

Konstrukcja

Eleron-10D

Samolot jest zbudowany w układzie latającego skrzydła z silnikiem elektrycznym napędzającym pchające śmigło. Start odbywa się z katapulty o naciągu pneumatycznym a lądowanie z wykorzystaniem spadochronu. Może być użytkowany w normalnych warunkach pogodowych, przy prędkości wiatru do 10 m/s, przy temperaturach od -20 °C do +40 °C i wilgotności do 98%[12]. Dron Eleron-10 stanowi część systemu, w skład którego wchodzą[13]:

  • dwa bezzałogowce (oznaczone jako T10E),
  • naziemne stanowisko kontroli,
  • zestaw modułowego wyposażenia i części zamiennych,
  • urządzenie startowe (T10P).

Bezzałogowiec jest przechowywany w kontenerze transportowym, który możne przenosić obsługa jako plecak lub transportować samochodem. Do obsługi potrzebne są dwie osoby – operator wyrzutni i kontroler lotu[14].

Przypisy

  1. ↑ «Элерон», «Охотник» и другие. Отечественные БПЛА схемы «летающее крыло». Военное обозрение. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  2. ↑ UVS-TECH 2009. Беспилотные летательные аппараты. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  3. 1 2 Элерон-10. Технические характеристики. Фото. Вооружение.рф. [dostęp 2022-12-10]. (ros.).
  4. ↑ Беспилотники тахион. Тахион (бпла) Тахион бпла. Combats. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  5. ↑ Элерон-10. Военное обозрение. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  6. ↑ Комплекс воздушной разведки с беспилотными летательными аппаратами ближнего действия Т10. АО "ЭНИКС". [dostęp 2022-12-10]. (ros.).
  7. ↑ Элерон-10СВ, БПЛА. ООО «Объединение выставочных компаний «БИЗОН». [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  8. ↑ Элерон-10. НЕЗАВИСИМЫЕ БЕСПИЛОТНЫЕ НОВОСТИ. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  9. ↑ Элерон-10. okvsk.ru. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  10. ↑ Военнослужащий ОСН Росгвардии в Сирии осуществляет запуск БПЛА Элерон 10СВ. YouTube, 11 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-11)].
  11. ↑ Под Макеевкой украинские военные сбили российский БПЛА Элерон-10СВ. ТАНКИ В БОЮ. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  12. ↑ Т10Э. Уголок неба. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  13. ↑ Элерон-10. worldgonesour.ru. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).
  14. ↑ БПЛА "Элерон-10СВ". VK.com. [dostęp 2022-12-11]. (ros.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.