WRT-300
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Biuro Konstrukcyjne „WR-Technologie” |
| Typ | |
| Konstrukcja |
kompozytowa |
| Załoga |
0 |
| Historia | |
| Data oblotu |
2019 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika |
4,8 m |
| Długość kadłuba |
4,08 m |
| Wysokość |
2,05 m |
| Masa | |
| Użyteczna |
70 kg |
| Startowa |
380 kg |
| Paliwa |
120 kg |
| Zapas paliwa |
100 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
180 km/h |
| Prędkość przelotowa |
120 km/h |
| Pułap |
5800 m |
| Pułap zawisu bez wpływu ziemi |
2150 m |
| Zasięg |
150 km |
| Długotrwałość lotu |
5 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Rosja | |
WRT-300 (ros. ВРТ-300) – rosyjski bezzałogowy statek powietrzny w układzie śmigłowca.
Historia
Prace nad nową konstrukcją zostały wdrożone w 2014 r. w Biurze Konstrukcyjnym „WR-Technologie” (ros. КБ «ВР-Технологии»), które jest częścią holdingu „Śmigłowce Rosji” («Вертолеты России»). W pracach brali udział inżynierowie z biur Mila i Kamowa oraz z innych rosyjskich firm lotniczych[1].
Pierwsza publiczna prezentacja WRT-300 miała miejsce 10–13 lipca 2017 r. podczas Międzynarodowej Wystawy Przemysłowej INNOPROM-2017 w Jekaterynburgu[2]. Kolejna prezentacja nastąpiła w ramach Międzynarodowego Salonu Lotniczo-Kosmicznego MAKS-2017 w Żukowskim. Zaprezentowano wówczas wersję przeznaczoną do prowadzenia obserwacji powierzchni ziemi oraz wersję dostosowaną do operowania z pokładów statków czy platform wiertniczych i zdolną do monitoringu morza i powierzchni lodu. Do oblatania prototypu doszło w trzecim kwartale 2019 r.[3] Na MAKS-2019 przedstawiono zmodyfikowane egzemplarze: wersję Arctic Supervision wyposażoną w radar boczny pracujący w paśmie X, przeznaczoną do badania powierzchni lodu i dostosowaną do działań w Arktyce oraz wersję Opticvision dysponującą zwiększonym zasięgiem lotu[4].
Produkcja seryjna została uruchomiona w 2021 r.[5] Na pokazach MAKS-2021 spółka „Śmigłowce Rosji” zawarła z Pocztą Rosyjską umowę o wykorzystaniu WRT-300 w Czukockim Okręgu Autonomicznym do transportu przesyłek pocztowych. Do końca 2021 roku planowano przeprowadzenie pierwszych lotów testowych na trasie Anadyr – Ugolne Kopy[6].
Przypisy
- ↑ Новый отечественный винтокрылый беспилотник VRT 300 на МАКС-2017. Rusaviacluster.ru. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-17)]. (ros.).
- ↑ «Вертолеты России» демонстрируют на МАКС-2017 новый вертолет-беспилотник. Missiles.Ru. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ros.).
- ↑ Беспилотный вертолет VRT 300 встал на винт. Жуковские вести. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-16)]. (ros.).
- ↑ В России начались испытания вертолетного беспилотника VRT300. МИА «Россия сегодня». [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-05)]. (ros.).
- ↑ ВРТ-300. Уголок неба. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-23)]. (ros.).
- ↑ Ростех и Почта России начнут тестовую эксплуатацию беспилотников для доставки грузов на Чукотке. Rostech. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-28)]. (ros.).
.svg.png)
