Zala 421-20
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
kompozytowa |
| Załoga |
0 |
| Historia | |
| Data oblotu |
2015 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik spalinowy Limbach L550E |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
6,0 m |
| Długość |
5,5 m |
| Wysokość |
1,0 m |
| Masa | |
| Użyteczna |
50 kg |
| Startowa |
200 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
220 km/h |
| Prędkość minimalna |
90 km/h |
| Pułap |
5000 m |
| Zasięg |
120 km |
| Promień działania |
50 km |
| Długotrwałość lotu |
6–8 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Rosja | |
Zala 421-20 – rosyjski dron opracowany przez firmę Zala Aero Group.
Historia
Prace konstrukcyjne zostały wdrożone w 2008 r. Dron jest ulepszeniem wcześniejszej konstrukcji – Zala 421-09. W nowej maszynie konstruktorzy zadbali o znaczne zwiększenie jej możliwości[1].
Dron został opracowany do długotrwałego monitoringu obiektów znajdujących się w trudno dostępnych miejscach, ochrony granic i instalacji naftowych, tj. rurociągów naftowych i gazowych, oraz do monitoringu miejsc objętych klęskami żywiołowymi, np. pożarami i powodziami. Dodatkowo może służyć do transportu towarów w trudno dostępne miejsca. Jako wyposażenie może przenosić sprzęt wideo działający w zakresie pasma widzialnego i podczerwieni. W trakcie lotu dron korzysta z nawigacji GPS/GLONASS[2]. Dron może zostać wykorzystany do laserowego wskazywania celów samolotom szturmowym oraz zbierania danych z pola walki w czasie rzeczywistym i przesyłania ich do naziemnych punktów kontrolnych w celu dalszej interpretacji[3].
Ma możliwość przenoszenia 50 kg ładunku użytecznego, z czego 30 kg może być przenoszone w dwóch kontenerach zdolnych do lotu szybowcowego. Po zrzucie z 3000 m kontenery są zdolne do wykonania lotu na odległość 25 km. Oblot konstrukcji został zaplanowany na 2011 r.[4] Testy fabryczne trwały jeszcze w 2012 r.[5] Oblot drona nastąpił prawdopodobnie w 2015 r.[3] Dron był prezentowany publicznie w 2019 r. podczas Międzynarodowego Salonu Lotniczo-Kosmicznego w Żukowskim[6]. Zala 421-20 jest w pełni kompatybilny z innymi konstrukcjami Zala, co co jest możliwe dzięki stworzeniu przez producenta własnego systemu o nazwie ZANET[7].
Konstrukcja
Zala 421-20 jest zbudowany w układzie górnopłata. Gondola kadłubowa w przedniej części mieści komory na ładunek użyteczny, zakończona jest silnikiem napędzającym pchające śmigło. Jest połączona z płatem o obrysie prostokątnym, które zawiera zbiorniki paliwa. Z płatem połączone są belki ogonowe zakończone statecznikami pionowymi. Statecznik poziomy jest jednoczęściowy, łączy stateczniki pionowe. Podwozie stałe, trójpunktowe z kółkiem przednim[3].
Przypisy
- ↑ ZALA AERO Unveils ZALA 421-20. Space Media Network. [dostęp 2023-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-21)]. (ang.).
- ↑ Беспилотник самолетного типа ZALA 421-20. ZALA AERO. [dostęp 2023-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-07)]. (ros.).
- 1 2 3 ZALA 421-20. Military Factory. [dostęp 2023-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-05-30)]. (ros.).
- ↑ Полномасштабные испытания беспилотника ZALA-421-20 начнутся в 2011 году. Новости ВПК. [dostęp 2023-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-07)]. (ros.).
- ↑ В России создается беспилотник взлетным весом около 200 кг. Интерфакс. [dostęp 2023-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-19)]. (ros.).
- ↑ Российские беспилотники на авиасалоне МАКС-2019 (мини-обзор). dzen.ru. [dostęp 2023-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-08)]. (ros.).
- ↑ Беспилотное воздушное судно ZALA 421-20. ZALA AERO GROUP. [dostęp 2023-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-24)]. (ros.).
.svg.png)
