Ural-375

Ural-375

Ural-375D należący do sił zbrojnych NRD
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR  Rosja
Producent	UralAZ
Typ pojazdu	samochód ciężarowo-terenowy
Trakcja	kołowa 6x6
Załoga	2
Historia
Produkcja	1961–1993
Dane techniczne
Silnik	widlasty 8-cylindrowy ZiŁ-375 o mocy 180 KM
Poj. zb. paliwa	360 l
Długość	7,35 m
Szerokość	2,69 m
Wysokość	2,98 m
Rozstaw osi	3,5 m + 1,4 m
Prześwit	0,41 m
Masa	8400 kg
Osiągi
Prędkość	76 km/h
Zasięg pojazdu	750 km
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,2 m
Rowy (szer.)	0,7 m
Ściany (wys.)	0,8 m
Kąt podjazdu	44°
Przechył boczny	40%
Dane operacyjne

Ural-375 – radziecki samochód ciężarowy o ładowności 4,5 t produkowany w latach 1961–1993^[1] w fabryce UralAZ. Opracowany w celu zastąpienia pojazdów ZiŁ-157, od 1979 roku pełnił funkcję podstawowego samochodu ciężarowego w Armii Radzieckiej, z czasem zastąpiony w tej roli przez model Ural-4320^[2].

Samochody wykorzystywane były m.in. do transportu piechoty i zaopatrzenia, a także jako platforma dla wieloprowadnicowej wyrzutni rakietowej BM-21 Grad^[2].

Wśród użytkowników samochodu były siły zbrojne: Angoli, Egiptu, Etiopii, Iranu, Korei Północnej, Polski, Rosji, Serbii, Syrii, Węgier i Wietnamu^[2].

• Ural-375 – wersja z otwartą kabiną i otwartą częścią ładunkową (opcjonalnie pokryte brezentem), napęd 6×6^[2]
• Ural-375A – wersja z zamkniętą kabiną i zamkniętą częścią ładunkową, napęd 6×6^[2]
• Ural-375D – wersja z zamkniętą kabiną i otwartą częścią ładunkową, napęd 6×6, najliczniej produkowana wersja^[2]
• Ural-375E KET-L – wersja wyposażona w dźwig oraz przednią i tylną wyciągarkę, napęd 6×6^[2]
• Ural-375S – ciągnik siodłowy, napęd 6×6^[2]
• Ural-377 – wersja cywilna, napęd 6×4^[2]
• Ural-377S – wersja cywilna, ciągnik siodłowy, napęd 6×4^[2]

• 
  Pierwszy wariant Ural-375
• 
  Ural-375A w warszawskim Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej
• 
  Wyrzutnia BM-21 Grad na podwoziu Ural-375D
• 
  Ural-377S w Technik-Museum Pütnitz w Ribnitz-Damgarten