Alfabet walijski
Alfabet walijski – alfabet oparty na alfabecie łacińskim, służący do zapisu języka walijskiego. Składa się z 29 następujących liter, w tym dwuznaków uznawanych za litery[1]:
| A a | B b | C c | Ch ch | D d | Dd dd | E e |
| F f | Ff ff | G g | Ng ng | H h | I i | J j |
| L l | Ll ll | M m | N n | O o | P p | Ph ph |
| R r | Rh rh | S s | T t | Th th | U u | W w |
| Y y |
Litery takie, jak J, K, Q, V, X oraz Z we współczesnym alfabecie walijskim nie występują.
W 1987 r. w ortografii walijskiej pod przewodnictwem profesora Stephena J. Williamsa wprowadzono pewne zmiany, w tym włączono do alfabetu literę J. Nie wszyscy jednak przestrzegają ustalonych wówczas zasad, używając starszej pisowni[2].
Oprócz tego, wydłużenie samogłosek oznacza się daszkiem: Â, Ê, Î, Ô, Û, Ŵ, Ŷ[3].
Przypisy
- ↑ *A Note On The Welsh Alphabet* - AmeriCymru [online], americymru.net [dostęp 2025-04-14] (ang.).
- ↑ Peter Wynn Thomas, Gramadeg y Gymraeg, Cardiff: University of Wales Press, 1996, s. 749, ISBN 978-0-7083-1345-9.
- ↑ Learn Welsh - Vowels [online], www.101languages.net [dostęp 2025-04-14].