Raúl

Raúl

Pełne imię i nazwisko	Raúl González Blanco
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1977 Madryt
Wzrost	180 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1987–1990 San Cristóbal 1990–1992 Atlético Madryt 1992–1994 Real Madryt
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1994 Real Madryt C 7 (16) 1994 Real Madryt B 1 (0) 1994–2010 Real Madryt 550 (228) 2010–2012 FC Schalke 04 66 (28) 2012–2014 Al Sadd 39 (11) 2014–2015 New York Cosmos 28 (8) W sumie: 691 (291)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1994  Hiszpania U-18 2 (4) 1995  Hiszpania U-20 5 (3) 1995–1996  Hiszpania U-21 9 (8) 1996  Hiszpania U-23 4 (2) 1996–2006  Hiszpania 102 (44) W sumie: 122 (61)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2018–2019 Real Madryt (młodzież) 2019–2025 Real Madryt Castilla 2020 Real Madryt U19 (tymczasowo)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Raúl, właśc. Raúl González Blanco (wym. /raˈul gonˈθaleθ ˈblaŋko/; ur. 27 czerwca 1977 w Madrycie) – hiszpański piłkarz, który grał na pozycji napastnika.

Wielokrotny reprezentant Hiszpanii (w latach 2003–2006 kapitan). W wieku 15 lat został piłkarzem Realu Madryt i od tego czasu, aż do sezonu 2009/2010, związany był tylko z tym klubem. Uważany jest za jednego z najlepszych piłkarzy w historii Realu Madryt i hiszpańskiej piłki nożnej^[1][2][3]. W latach 2010–2012 zawodnik Schalke 04 Gelsenkirchen. Od 2012 do 2014 zawodnik katarskiego klubu Al Sadd, a w latach 2014–2015 New York Cosmos. W profesjonalnej karierze rozegrał 983 spotkania i zdobył 422 bramki. Na ten bilans składa się 877 spotkań i 376 bramek w piłce klubowej, 102 spotkania i 44 bramki w reprezentacji oraz 4 spotkania i 2 bramki w reprezentacji U-23, z którą brał udział na Igrzyskach Olimpijskich w 1996 roku w Atlancie.

Żoną Raúla od 1999 roku jest modelka Mamen Sanz (ur. 23 czerwca 1976), z którą ma czterech synów: Jorgego (ur. 25 lutego 2000), którego imię pochodzi od Jorge Valdano, Hugona (ur. 20 listopada 2002), od Hugona Sáncheza, bliźniaków Héctora i Mattea (ur. 17 listopada 2005), od Héctora Riala i Lothara Matthäusa, oraz córkę Maríę (ur. 4 grudnia 2009).

Raúl urodził się w San Cristobal de Los Ángeles, na przedmieściach Madrytu. Pierwsze piłkarskie kroki stawiał jako zawodnik lokalnej drużyny San Cristobal de Los Angeles Madryt. Młodzian okazał się utalentowany, więc w wieku 13 lat został zapisany przez ojca do szkółki piłkarskiej Atlético Madryt. Spędził tam dwa lata, zostając m.in. Mistrzem Hiszpanii U-15. W 1992 roku, ówczesny prezydent Atlético, Jesus Gil postanowił rozwiązać drużyny młodzieżowe, by zaoszczędzić w ten sposób klubowe pieniądze.

Pozostawiony bez drużyny, dla której mógłby grać, Raúl wstąpił w szeregi drugiego wielkiego klubu ze stolicy, Realu. Sukcesy przyszły szybko – sezon 1994/1995 rozpoczął jako zawodnik Real Madryt C. W 7 pierwszych meczach trzeciej drużyny strzelił 13 bramek, co zaowocowało włączeniem utalentowanego nastolatka do składu pierwszej drużyny przez trenera Jorge Valdano. W wieku 17 lat i 4 miesięcy Raúl stał się najmłodszym piłkarzem, który kiedykolwiek założył koszulkę Realu. Grał w ataku obok Emilio Butragueño, jego osobistego idola i wkrótce stał się sensacją, którą żyła cała piłkarska Hiszpania. W swoim pierwszym sezonie strzelił 9 bramek w 28 meczach, a Real został Mistrzem Hiszpanii. W październiku 1996 roku zadebiutował w reprezentacji w meczu przeciwko Czechom.

Raúl od sezonu 1994/1995, przez 15 lat, aż do sezonu 2009/2010 grał w pierwszym składzie Realu Madryt, stanowiąc o jego sile ofensywnej i walnie przyczynił się do zdobycia przez Real Madryt ostatnich dziewięciu tytułów – sześciu Mistrzostw Hiszpanii (1995, 1997, 2001, 2003, 2007, 2008) oraz trzech Pucharów Ligi Mistrzów, strzelając m.in. bardzo ważne gole w finałach Ligi Mistrzów, w 2000 roku Valencii oraz w 2002 Bayerowi 04 Leverkusen. Po zakończeniu kariery przez Fernando Hierro został kapitanem reprezentacji oraz Realu. Lata 2004–2006 były dla Raúla ciężkie. Musiał uznać wyższość Barcelony, która zdobyła mistrzostwo, a także uznać wyższość innych napastników. Ten okres był niejako kryzysem Raúla, który nie mógł przez długi czas pokonać bramkarzy przeciwników. Od 2007 roku, Raúl przeżywał „drugą młodość”. Raúl w Primera División rozegrał 542 spotkania, w których strzelił 228 bramek. Z takim dorobkiem stał się trzecim najskuteczniejszym strzelcem w historii La Liga, za Hugo Sánchezem (234 bramki) i Telmo Zarrą (251). W Lidze Mistrzów zagrał w 135 spotkaniach i strzelił w nich 66 bramek, był najlepszym strzelcem w historii tych rozgrywek w latach 2009–2015, a także rekordzistą pod względem występów w latach 2008–2017.

Dla Realu Madryt we wszystkich oficjalnych rozgrywkach Raúl González zdobył 323 bramki, bijąc rekord Alfredo di Stefano (307)^[4]. Był to klubowy rekord w latach 2009–2016. Od 2009 roku Raúl jest rekordzistą Realu w liczbie występów (741).

26 lipca 2010 odszedł z Realu Madryt^[5], a 28 lipca podpisał dwuletni kontrakt z niemieckim FC Schalke 04^[6]. Swój debiut rozegrał w meczu o superpuchar Niemiec, przeciwko Bayernowi Monachium. Po sezonie 2011/12 odszedł z Schalke do katarskiego klubu Al Sadd^[7], z którym 13 kwietnia 2013 roku świętował mistrzostwo kraju.

22 sierpnia 2013 roku ponownie zagrał 45 minut meczu i zdobył bramkę w barwach Realu Madryt w towarzyskim spotkaniu o Trofeo Santiago Bernabéu z jego ówczesnym klubem Al Sadd^[8]. To spotkanie było jego pożegnaniem z Realem Madryt.

Krzyż Wielki Orderu Zasług Sportowych (Hiszpania)

• Raúl w bazie BDFutbol.com (ang. • hiszp. • kat.)
• Raúl w bazie National Football Teams (ang.)
• Raúl, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01] .