AEG DJ.I
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot myśliwski |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1918 |
| Lata produkcji |
1918 |
| Liczba egz. |
3 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik widlasty, 8-cylindrowe Benz Bz.IIIb lub silnik rzędowy, 6-cylindrowy Maybach Mb.IVa |
| Moc |
195 KM (143 kW) Benz Bz.IIIb |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,00 m |
| Długość |
6,69 m |
| Wysokość |
3,00 m |
| Masa | |
| Własna |
1182 kg |
| Startowa |
1375 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
180 km/h[1] |
| Prędkość przelotowa |
146 km/h |
| Zasięg |
480 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm 4 małe bomby | |
| Użytkownicy | |
AEG DJ.I – niemiecki samolot myśliwski z okresu I wojny światowej.
Historia
Samolot został opracowany w wytwórni AEG, jako kolejna konstrukcja samolotu dla lotnictwa niemieckiego, przy czym był on wersja rozwojową samolotu AEG PE, jednak był to już klasyczny dwupłat. W myśl koncepcji miał to być opancerzony samolot myśliwski do współpracy z wojskami lądowymi.
Wyprodukowano trzy prototypy tego samolotu oznaczonego jako DJ.I, dwa pierwsze prototypy zostały wyposażone w silniki Benz Bz.IIIb o mocy 195 KM, a trzeci w silniki Maybach Mb.IVa o mocy 240 KM. Pierwszy loty samolotu odbyły się we wrześniu 1918 roku.
W czasie gdy trwały próby fabryczne samolotu nastąpiło podpisanie rozejmu między Cesarstwem Niemieckim a państwami Ententy. Wówczas zaniechano dalszych prac nad tym samolotem.
Użycie w lotnictwie
Prototypy samolotu AEG DJ.I był używany tylko do prób fabrycznych.
Opis techniczny
Samolot AEG DJ.I był dwupłatem o konstrukcji mieszanej.
Kadłub miał konstrukcję drewnianą, kratownicową, przednia część kryta był blachą aluminiową. Płaty miały konstrukcję wykonana z rurek duraluminiowych i były kryte płótnem. W kadłub w przedniej części mieścił się silnik widlasty, a za nim jednomiejscowa kabina pilota oraz zbiorniki paliwa. W kadłubie umieszczono również dwa zsynchronizowane ze sobą karabiny maszynowe kal. 7,92 mm.
Podwozie było stałe, klasyczne z płetwą ogonową.
Napęd stanowiły silnik widlasty, 8-cylindrowy, o mocy 195 KM (w dwóch prototypach) lub silnik rzędowy 6-cylinrowy o mocy 240 KM (w trzecim prototypie).
Przypisy
- ↑ Dane dotyczące osiągów dotyczą prototypów wyposażonych w silnik Benz Bz.IIIb.
Bibliografia
- Wiliam Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters : an illustrated encyclopedia of every fighter aircraft built and flown. Londyn: Salamander Book Ltd., 2001, s. 9. ISBN 978-1-84065-269-7. (ang.).

