AEG PE
![]() | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot myśliwski |
| Konstrukcja |
trójpłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1918 |
| Lata produkcji |
1918 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik widlasty, 8-cylindrowe Benz Bz.IIIb |
| Moc |
195 KM (143 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11,20 m |
| Długość |
6,60 m |
| Wysokość |
2,48 m |
| Powierzchnia nośna |
31,60 m2 |
| Masa | |
| Własna |
1182 kg |
| Startowa |
1412 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
166 km/h |
| Prędkość przelotowa |
121 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5,8 min. na wys. 1000 m |
| Zasięg |
480 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm 4 małe bomby | |
| Użytkownicy | |
AEG PE – niemiecki samolot myśliwski z okresu I wojny światowej.
Historia
Samolot został opracowany w wytwórni AEG, jako kolejna konstrukcja samolotu dla lotnictwa niemieckiego. Nowością w samolocie było opancerzenie kadłuba oraz wykonanie konstrukcji płatów z rurek duraluminiowych. Stąd bierze się jego nazwa PE, co jest skrótem od niemieckiej nazwy Panzer-Einsitzer (pol. Pancerny- jednomiejscowy).
Samolot miał typową konstrukcję dwupłata, przy czym konstrukcja kadłuba była z drewna, lecz pokryty był on blachą. Natomiast konstrukcja płatów wykonana była z rurek duraluminiowych i kryte były płótnem.
Po poddaniu go próbom fabrycznym niemiecki Inspektorat Wojsk Powietrznych odrzucił jednak samolot, gdyż, jak stwierdzono, nie spełniał on warunków walki z samolotami myśliwskimi przeciwników. Zaniechano wtedy dalszych prac nad tą konstrukcją, lecz stał się on podstawą do budowy samolotu piechoty AEG DJ.I.
Użycie w lotnictwie
Prototyp samolotu AEG PE był używany tylko do prób fabrycznych.
Opis techniczny
Samolot AEG PE był trójpłatem o konstrukcji mieszanej.
Kadłub miał konstrukcję drewnianą, kratownicową, krytą był blachą. Płaty miały konstrukcję wykonaną z rurek duraluminiowych i były kryte płótnem. W kadłubie w przedniej części mieścił się silnik widlasty, a za nim jednomiejscowa kabina pilota. W kadłubie umieszczono również dwa zsynchronizowane ze sobą karabiny maszynowe kal. 7,92 mm oraz cztery uchwyty na małe bomby lotnicze.
Podwozie było stałe, klasyczne z płetwą ogonową.
Napęd stanowiły silnik widlasty, 8-cylindrowy, o teoretycznej mocy 195 KM.
Bibliografia
- Wiliam Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters : an illustrated encyclopedia of every fighter aircraft built and flown. Londyn: Salamander Book Ltd., 2001, s. 9. ISBN 978-1-84065-269-7. (ang.).


