Fokker D.VIII
![]() | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
górnopłat typu „parasol” |
| Załoga |
1 osoba |
| Historia | |
| Data oblotu |
1918 |
| Lata produkcji |
1918 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik rotacyjny Oberursel Ur.II |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
8,4 m |
| Długość |
5,86 m |
| Wysokość |
2,82 m |
| Powierzchnia nośna |
10,7 m² |
| Masa | |
| Własna |
385 kg |
| Startowa |
565 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
185 km/h |
| Prędkość przelotowa |
170 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5 min 5 s na wys. 2000 m |
| Pułap |
6300 m |
| Zasięg |
250 km |
| Długotrwałość lotu |
1,5 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe Spandau LMG 08/15 (7,92 mm) | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie, Polska | |
| Rzuty | |
![]() | |
Fokker D.VIII (E.V) – jednomiejscowy, górnopłatowy samolot myśliwski o konstrukcji mieszanej produkcji Fokkera z okresu I wojny światowej, skonstruowany przez Reinholda Platza.
Historia
Oblatany w I połowie 1918 roku Fokker E.V był jedną z lepszych konstrukcji powstałych pod koniec I wojny światowej. Od października 1918 roku zmieniono nazwę na Fokker D.VIII. Tylko niewielka liczba seryjnych maszyn zdołała wejść do służby w lotnictwie niemieckim przed zakończeniem działań wojennych.
Służba w lotnictwie polskim
Kilkanaście egzemplarzy użytkowało polskie lotnictwo wojskowe[1]. Na samolocie tego typu por. Stefan Stec (7 eskadra myśliwska) 29 kwietnia 1919 roku pokonał w walce powietrznej nad Lwowem ukraiński samolot myśliwski Nieuport 21 eskortujący dwa Brandenburgi[2].
Opis konstrukcji
Fokker D.VIII był jednomiejscowym, jednosilnikowym górnopłatem myśliwskim (typu „parasol”). Kadłub kratownicowy, z rur stalowych. Płat wolnonośny, drewniany, kryty sklejką, o trapezowym obrysie. Napęd samolotu stanowił silnik rotacyjny Oberursel Ur.II o mocy 81 kW (110 KM). Samolot uzbrojony był w dwa zsynchronizowane karabiny maszynowe Spandau LMG 08/15 kalibru 7,92 mm umieszczone na grzbiecie kadłuba przed kabiną pilota.
Przypisy
- ↑ Andrzej Morgała, Samoloty wojskowe w Polsce., Dom Wydawn. Bellona, 1997, OCLC 248612469 [dostęp 2018-10-18].
- ↑ Tomasz Jan (1964- ). Kopański, 7 Eskadra Myśliwska im. Tadeusza Kościuszki 1918-1921, Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2012, ISBN 978-83-63345-57-0, OCLC 909158492 [dostęp 2018-10-18].
Bibliografia
- Tomasz Goworek: Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1988. ISBN 83-206-0689-6.
- Tomasz Kopański: 7 Eskadra Myśliwska im. Tadeusza Kościuszki 1918-1921. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2012. ISBN 978-83-63345-57-0.
- Tadeusz Królikiewicz: Polski samolot i barwa. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06546-2.
- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce. T. 1, 1918-1924. Warszawa: "Bellona" : "Lampart", 1997. ISBN 83-11-08576-5.
Linki zewnętrzne
Galeria



.jpg)



.svg.png)

.svg.png)
.svg.png)