Hansa-Brandenburg W.12
![]() Holenderski licencyjny Van Berkel W-A na pokładzie krążownika „Java” | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Hansa-Brandenburg |
| Typ |
wodnosamolot myśliwski |
| Konstrukcja |
dwupłat pływakowy |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
1917 |
| Lata produkcji |
1917–1918 (oryginalnie) |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11,2 m |
| Długość |
9,6 m |
| Wysokość |
3,3 m |
| Masa | |
| Własna |
997 kg |
| Startowa |
1454 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
160 km/h |
| Pułap praktyczny |
5000 m |
| Długotrwałość lotu |
3,5 godz. |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 lub 2 stałe karabiny maszynowe Spandau lMG08 (7,92 mm) i 1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum LMG 14 (7,92 mm) | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie, Holandia (Koninklijke Marine) | |
| Rzuty | |
![]() | |
Hansa-Brandenburg W.12 – niemiecki wodnosamolot myśliwski z okresu I wojny światowej. Po I WŚ był także używany i produkowany przez Holandię (używała go jej marynarka wojenna – Koninklijke Marine), w której znano go jako Van Berkel W-A.
Historia
Oblatany na początku 1917 roku pływakowy wodnosamolot myśliwski Hansa-Brandenburg W.12 był następcą pierwszego wodnosamolotu konstrukcji Ernsta Heinkela – jednomiejscowego KDW (Kampf Doppeldecker Wasser) z 1916 roku. Ogółem wyprodukowano 146 egzemplarzy. Następcą samolotu był jednopłat Hansa-Brandenburg W.29. Większości maszyn użyto bojowo w patrolach nad Morzem Północnym – podczas jednego z nich W.12 zestrzelił brytyjski sterowiec C.27.
W Holandii
Po wojnie, od 1919 roku, 35 samolotów na licencji zbudowała holenderska firma Van Berkel jako model W-A. Takie samoloty znajdowały się na wyposażeniu kanonierek typu Flores[1] oraz krążownika Hr.Ms. „Java”.
Opis konstrukcji

Wodnosamolot zaprojektowano jako dwumiejscowy, dodając z tyłu stanowisko uzbrojonego w ruchomy karabin maszynowy obserwatora-strzelca. Konstrukcja miała skierowany w dół ster pionowy, dzięki czemu nie ograniczał on pola ostrzału tylnej półsfery. Konstrukcja drewniana, 2 pływaki. Uzbrojenie: 1 lub 2 zsynchronizowane karabiny maszynowe Spandau lMG 08 7,92 mm[2] umieszczone z przodu kadłuba oraz ruchomy karabin maszynowy Parabellum LMG 14 7,92 mm w tylnej kabinie.
Przypisy
- ↑ Rafał Mariusz Kaczmarek. „Straszne bliźniaki” i ich pechowy przyrodni brat. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 2 (39), s. 38, marzec – kwiecień 2003. Warszawa: Magnum X. ISSN 1426-529X.
- ↑ Harry Woodman, Spandau guns, seria Windsock Mini Datafile nr 10, Berkhamsted: Albatros Publications, 1997, s. 4.
Bibliografia
- Michael Sharpe: Dwupłatowce, trójpłatowce i wodnosamoloty. Warszawa: Bellona, 2001. ISBN 83-11-09273-7.
Linki zewnętrzne
- Sylwetka samolotu Hansa-Brandenburg W.12 w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-06-26]. (ros.).


