Arado Ar 440

Arado Ar 440

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Arado Flugzeugwerke GmbH
Typ	ciężki samolot myśliwski
Konstrukcja	średniopłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie
Załoga	2
Historia
Data oblotu	1942
Liczba egz.	4
Dane techniczne
Napęd	2 silniki rzędowe, 12-cylindrowy Daimler-Benz DB 603G
Moc	1900 KM (1397 kW)
Wymiary
Rozpiętość	16,26 m
Długość	14,28 m
Wysokość	3,97 m
Powierzchnia nośna	35,00 m²
Masa
Własna	9208 kg
Startowa	12 210 kg
Osiągi
Prędkość maks.	750 km/h
Zasięg	2700 km (maksymalny z 2 dodatkowymi zbiornikami paliwa)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka MK 108 kal. 30 mm 3 działka MG 151/20 kal. 20 mm 2 karabiny maszynowe MG 131 kal. 13 mm bomby o masie łącznej 1000 kg
Użytkownicy
Niemcy
Rzuty

Arado Ar 440 – niemiecki prototyp ciężkiego samolotu myśliwskiego z okresu II wojny światowej.

W 1942 roku w związku z niedostatecznymi wynikami osiągniętymi przez prototyp samolotu Arado Ar 240, rozpoczęto pracę na nowym samolotem, który mógłby spełniać podobne zadania tj. Kampfzerstörera (ciężkiego samolotu myśliwsko-bombowego). Samolot oparto na konstrukcji poprzedniego samolotu i otrzymał on oznaczenie Ar 440^[1].

Prototyp został oblatany latem 1942 roku, później zbudowano jeszcze trzy prototypy tego samolotu. Do stycznia 1943 roku był badany w wytwórni Arado a następnie przekazany do jednostki doświadczalnej Luftwaffe (Erprobungsstelle) w Rechlinie. Pomimo dobrych osiągów i dobrych opinii pilotów doświadczanych Technisches Amt Luftwaffe nie zgodził się na wprowadzenie go do produkcji seryjnej^[2].

W połowie 1944 roku rozważano wprowadzenie samolotu Ar 440 do produkcji seryjnej w ramach programu Jägernotprogramm, lecz wtedy okazało się, że lepsze osiągi posiada samolot Dornier Do 335 i to on został wprowadzony do produkcji seryjnej^[3].

Samolotu Ar 440 był wykorzystywany tylko do prób w wytwórni i w jednostce doświadczalnej Luftwaffe w Rechlinie^[4].

Samolot Ar 440' był średniopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kadłub o konstrukcji skorupowej, zakończony usterzeniem i hamulcem aerodynamicznym. Kabina zakryta, przystosowana do lotów wysokościowych. Podwozie klasyczne chowane w locie. Napęd stanowił dwa silniki Daimler-Benz DB 603G, 12-cylindrowe, chłodzone cieczą, umieszczone w gondolach na skrzydłach^[1].

Uzbrojenie składało się z 2 działka MK 108 kal. 30 mm i 2 działek MG 151/20 kal. 20 mm strzelających do przodu, 2 karabiny maszynowe MG 131 kal. 13 mm umieszczonych w ruchomych stanowiskach na grzbiecie i pod kadłubem, 1 działka MG 151/20 kal. 20 mm, ruchome, strzelające do tyłu. Obsługa broni pokładowej odbywała się zdalnie z kabiny pilotów. Samolotu mógł ponadto przenosić bomby o masie łącznej 1000 kg^[2].

• Jörg A. Kranzhoff: Arado : Geschichte eines Flugzeugwerks. Oberhaching: Aviatic-Verl., 1996. ISBN 3-925505-27-X. OCLC 635367128.
• Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
• Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.

• Zdjęcie samolotu. wehrmacht-history.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-05)].