Hamburger Flugzeugbau Ha 135

Hamburger Flugzeugbau Ha 135

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Hamburger Flugzeugbau GmbH
Typ	samolot szkolny
Załoga	2
Historia
Data oblotu	28 kwietnia 1934
Lata produkcji	1934
Liczba egz.	6
Dane techniczne
Napęd	Siemens-Halske Sh 14 A
Moc	160 KM
Wymiary
Rozpiętość	9,0 m
Długość	6,90 m
Wysokość	2,96 m
Powierzchnia nośna	22.70 m²
Masa
Własna	535 kg
Startowa	860 kg
Osiągi
Prędkość maks.	195 km/h
Prędkość przelotowa	170 km/h
Pułap	4000 m
Zasięg	600 km
Długotrwałość lotu	3,5 h
Dane operacyjne
Liczba miejsc
2
Użytkownicy
III Rzesza
Rzuty

Hamburger Flugzeugbau Ha 135 – niemiecki samolot szkolny z lat 30. XX w.

Samolot został opracowany w 1933 r. w ramach projektu na samolot szkolny dla odradzającej się Luftwaffe. Pozwalało to również firmie na doświadczenia w wytwarzaniu nowoczesnych konstrukcji mających zastosowania zarówno cywilne jak i wojskowe^[1]. Do realizacji tego projektu Walther Blohm, szef Hamburger Flugzeugbau GmbH, zaangażował konstruktorów Reinholda Mewesa i Viktora Maugscha, których pozyskał z firmy Heinkel^[2]. Na początku 1934 r. przystąpiono do budowy prototypu, który miał standardowy wówczas układ dwupłata ze stałym podwoziem. Była to pierwsza maszyna zbudowana w zakładach Hamburger Flugzeugbau^[3].

Prototyp, oznaczony numerem zakładowym Wnr. 101 i znakami D-EXIL, został oblatany 28 kwietnia 1934 r. w Warnemünde. Za jego sterami zasiadł sam Ernst Udet^[4]. Drugi prototyp (Wnr. 102, D-EKEN) oblatał również Udet 17 lipca 1934 r. Drugi prototyp różnił się od pierwszego jedynie systemem połączenia lotek dolnego i górnego płata. Konstrukcję uznano na udaną i prace testowe zostały zakończone. Podjęto budowę seryjnych egzemplarzy, które w odróżnieniu prototypów miały wolnonośne usterzenie poziome^[5].

Jednosilnikowy, dwumiejscowy samolot szkolny w układzie dwupłatu.

Kadłub o przekroju owalnym, złożony z ramy wykonanej z rur stalowych i drewnianych podłużnic. Za drugą kabiną znajdował się bagażnik. Skrzydła o identycznej konstrukcji. Podwozie stałe z amortyzatorami olejowymi i usztywnione zastrzałami. Napęd zapewniał siedmiocylindrowy silnik gwiazdowy Siemens-Halske Sh 14 A napędzający dwułopatowe śmigło^[6].

• Manfrd Griehl: X-Planes. German Luftwaffe prototypes 1930-1945. London: Frontline Books, 2012. ISBN 978-1-78303-419-2. OCLC 1142960255.
• Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe. T. 1. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2025, seria: Panorama techniki wojskowej. ISBN 978-83-7020-894-3.
• Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.