Dornier Do 26

Dornier Do 26
Ilustracja
Dornier Do 26 V4
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Dornier-Werke GmbH

Typ

łódź latająca dalekiego zasięgu przeznaczona do zadań rozpoznawczych i transportowych

Konstrukcja

czterosilnikowy grzbietopłat o konstrukcji metalowej, kabina zakryta

Załoga

4

Historia
Data oblotu

21 maja 1938

Lata produkcji

1938–1939

Liczba egz.

6

Dane techniczne
Napęd

cztery sześciocylindrowe silniki Junkers Jumo 205D

Moc

647 kW

Wymiary
Rozpiętość

30 m

Długość

24,6 m

Wysokość

6,85 m

Powierzchnia nośna

120 m²

Masa
Własna

11 400 kg

Startowa

20 000 kg

Zapas paliwa

7300 l

Osiągi
Prędkość maks.

323 km/h na wys. 2600 m

Prędkość przelotowa

304 km/h

Prędkość wznoszenia

16,5 min na wys. 2000 m

Pułap

4500 m

Zasięg

7100 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
jedno działko MG 151 kalibru 20 mm (dziobowa wieżyczka strzelecka), trzy karabiny maszynowe MG 15 kalibru 7,9 mm (dwa w ruchomych stanowiskach strzeleckich po obu stronach grzbietu kadłuba, jeden w dolnym, podkadłubowym stanowisku strzeleckim)
Użytkownicy
Niemcy
Rzuty
Rzuty samolotu

Dornier Do 26 – łódź latająca zaprojektowana na zlecenie Deutsche Lufthansa.

Historia

Silnik Junkers Jumo 205 eksponowany w MLP w Krakowie

Deutsche Lufthansa w 1936 r. zleciła firmie Dornier opracowanie łodzi latającej do odbywania lotów transatlantyckich na trasie Lizbona – Nowy Jork. Aby temu podołać, zaprojektowano samolot z czterema silnikami umieszczonymi w układzie tandem. Projekt został zaakceptowany i Dornier otrzymał zlecenie na budowę trzech prototypów. Pierwszy z nich, oznaczony jako V1 (o znakach D-AGNT i nazwie własnej Seeadler), został oblatany 21 maja 1938 r.[1] Próby wypadły pomyślnie i samolot został przyjęty przez zamawiającego. Drugi prototyp V2 (D-AWDS, Seefalke) wzniósł się w powietrze w lutym 1939 r., trzeci V3 (D-ASRA, Seemöve) poleciał po raz pierwszy 16 sierpnia 1939 r.[2] Egzemplarze V1 i V2 otrzymały nazwę Do 26A[3]. V3 stanowił pierwowzór samolotu pasażerskiego i nosił oznaczenie Do 26B. Ostatecznie zdecydowano się na dostosowanie go do zadań militarnych jako Do 26C[4].

Egzemplarze V4, V5 i V6 zostały przejęte przez wojsko i przebudowane na samoloty dostosowane do dalekiego rozpoznania i transportu. Samoloty otrzymały obronne uzbrojenie strzeleckie. Tak zmodyfikowana wersja otrzymała oznaczenie Do 26D, do tego standardu doposażono również prototyp V2[4].

Zastosowanie bojowe

Po wybuchu II wojny światowej samoloty Do 26 weszły w skład Trans-Ozean Staffel/15 dowodzonej przez Hauptmanna Freiherra von Buddenbrocka. Samoloty zostały dostarczone do jednostki 21 września 1939 r.[5] Pierwsze użycie bojowe maszyn miało miejsce podczas inwazji na Norwegię, w tracie działań bojowych utracono 28 maja 1940 r. jeden z egzemplarzy[6]. Pozostałe maszyny służyły w Transozeanstaffel/K.Gr.z.b.V 108[2].

Do 26 V5 (P5 + EH), po katapultowaniu ze statku „Friesenland”, 16 listopada 1940 r. rozbił się w pobliżu portu Brest. W katastrofie zginęła cała załoga. V6 został użyty w czerwcu 1943 r. do uratowania personelu stacji meteorologicznej „Holz Auge” na Grenlandii. Późniejsze losy Do 26 nie są znane, żaden z nich nie został zdobyty przez Aliantów[7].

Konstrukcja

Czterosilnikowa łódź latająca w układzie górnopłatu. Skrzydło o tzw. mewim kształcie (polski płat) w całości wykonane z metalu, wyposażone w klapy i lotki. Pod dolną powierzchnią płata znajdował się pomocniczy pływak stabilizujący samolot na powierzchni wody, składany w locie. Kadłub łodziowy, o konstrukcji metalowej, podzielony na osiem przedziałów, z dnem redanowym. Znajdowały się w nim cztery zbiorniki paliwa o pojemności 7300 litrów oraz zbiornik oleju o pojemności 600 litrów. Usterzenie krzyżowe, o konstrukcji metalowej. Statecznik poziomy podparty zastrzałem w kształcie odwróconej litery V. Napęd stanowiły cztery sześciocylindrowe, chłodzone cieczą silniki Jumo 205D zabudowane w dwóch parach w układzie tandemowym. Napędzały trójłopatowe, metalowe, przestawne śmigła[8].

Dane Do 26D

Dane egzemplarza seryjnego[2]:

  • Rozpiętość skrzydeł: 30 m
  • Długość: 24,6 m
  • Masa własna: 11,4 t
  • Maksymalna masa startowa: 20 t
  • Napęd: cztery silniki Junkers Jumo 205D, każdy o mocy 647 KW/880 KM
  • Prędkość maksymalna: 323 km/h
  • Pułap praktyczny: 4500 m
  • Zasięg: 7100 km
  • Uzbrojenie: jedno działko MG 151 kalibru 20 mm, trzy km MG 15 kalibru 7,9 mm
  • Załoga: 4 osoby

Przypisy

  1. ↑ Samoloty niezapomniane modele 2013 ↓, s. 151.
  2. 1 2 3 Murawski 1996 ↓, s. 116.
  3. ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 200.
  4. 1 2 Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 201.
  5. ↑ Thompson, Wadman 2009 ↓, s. 80.
  6. ↑ Thompson, Wadman 2009 ↓, s. 87.
  7. ↑ Dornier Do 26 Erprobungsstelle Travemünde. Falke Eins the Luftwaffe blog. [dostęp 2023-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-23)]. (ang.).
  8. ↑ Nowarra, t.1 1993 ↓, s. 200-201.

Bibliografia

  • Tomasz Murawski: Samoloty Luftwaffe 1939-1945. T. 1. Warszawa: Lampart, 1996, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. ISBN 978-83-86776-00-9. OCLC 749671355.
  • Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 1: Flugzeugtypen AEG - Dornier. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5465-2. OCLC 722044393.
  • Adam Thompson, David Wadman: Seeflieger : Luftwaffe maritime aircraft and units, 1935-1945. Hersham: Ian Allan, 2009. ISBN 978-1-903223-97-0. OCLC 444357543.
  • Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.

Galeria

Dornier Do 26
„Seeadler” w 1938 r.
Wnętrze Do 26A
„Seeadler” na kotwicy
Do 26A V1 „Seeadler”
Załadunek Do 26 na statek
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.