Dornier Do 19

Dornier Do 19
(dane dla prototypu V1^[1])

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Dornier-Werke G. m. b. H.
Typ	ciężki bombowiec dalekiego zasięgu
Konstrukcja	czterosilnikowy środniopłat o konstrukcji metalowej, kabina zakryta, podwozie chowane w locie
Załoga	9
Historia
Data oblotu	28 października 1936
Liczba egz.	3 (V1, V2, V3)
Dane techniczne
Napęd	cztery dziewięciocylindrowe silniki gwiazdowe Bramo (Siemens) 322H-2 chłodzone powietrzem
Moc	startowa: 526 kW maksymalna: 441 kW
Wymiary
Rozpiętość	35,00 m
Długość	25,45 m
Wysokość	5,80 m
Powierzchnia nośna	162 m²
Masa
Własna	11 850 kg
Startowa	18 353 kg
Paliwa	dwa zbiorniki po 1750 l. = 3.500 l.
Osiągi
Prędkość maks.	315 km/h na wys. 0 m
Prędkość przelotowa	250 km/h na wys. 2000 m
Pułap	5600 m
Zasięg	1600 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
(proponowane) dwa karabiny maszynowe MG 15 kalibru 7,9 mm (jeden w obrotowej wieżyczce na nosie samolotu, drugi w odkrytym stanowisku na końcu kadłuba), dwa działka kalibru 20 mm (w dwuosobowych wieżyczkach na grzbiecie i pod kadłubem), ładunek bomb o masie 1600 kg w komorze bombowej
Użytkownicy
Niemcy
Rzuty

Dornier Do 19 – niemiecki, czterosilnikowy samolot bombowy dalekiego zasięgu z okresu przed II wojną światową; oblatany 28 października 1936. Konstrukcja powstała w ramach niemieckiego programu budowy bombowców strategicznych dalekiego zasięgu, które byłyby w stanie osiągnąć Ural w przewidywanej wojnie z ZSRR. Projekt realizowano pod dowództwem generała Walthera Wevera. Zbudowano trzy egzemplarze prototypowe maszyny. Po śmierci Wevera w katastrofie lotniczej w czerwcu 1936, jego następca Albert Kesselring zarzucił plany budowy dużych bombowców dalekiego zasięgu z powodu trudności zaopatrzeniowych w niektóre surowce niemieckiego przemysłu i zdecydował o rozwoju konstrukcji bombowców taktycznych^[2]. W 1938 oblatany prototyp przebudowano na samolot transportowy, pozostałe dwa złomowano.