Blohm & Voss Bv 238

Blohm & Voss Bv 238

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Blohm und Voss
Typ	wodnosamolot transportowy
Konstrukcja	sześciosilnikowa łódź latająca, górnopłat o konstrukcji metalowej
Załoga	10–12
Historia
Data oblotu	11 marca 1944
Dane techniczne
Napęd	6 silników rzędowych Daimler-Benz DB-603A
Moc	1 750 KM (1 288 kW) (każdy)
Wymiary
Rozpiętość	60,17 m
Długość	43,36 m
Wysokość	10,90 m
Powierzchnia nośna	362 m²
Masa
Własna	54 660 kg
Startowa	94 000 kg (projektowana)
Osiągi
Prędkość maks.	466 km/h
Prędkość przelotowa	355 km/h
Prędkość minimalna	143 km/h
Pułap	6 300 m (maksymalny) 5 200 m (praktyczny)
Zasięg	6 100 km
Długotrwałość lotu	20 h (prawdopodobnie)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
prawdopodobnie 2 działka lotnicze kal. 20 mm 8 karabinów maszynowych
Użytkownicy
Niemcy

Blohm & Voss Bv 238 – prototypowa niemiecka łódź latająca z okresu II wojny światowej. Zaprojektowana jako morski samolot patrolowy dalekiego zasięgu i transportowy; planowano wyposażyć ją w silne uzbrojenie obronne i możliwość przenoszenia bomb, w tym kierowanych).

Po udanej konstrukcji łodzi latającej Blohm & Voss Bv 222 w wytwórni Blohm und Voss podjęto dalsze prace konstrukcyjne nad jeszcze większą łodzią latającą. Podjęte prace zaowocowały zbudowaniem na początku 1944 roku prototypu nowego samolotu, który otrzymał oznaczenie Blohm & Voss Bv 238^[1].

Pierwszy prototyp tego samolotu (V1), został oblatany w dniu 11 marca 1944 roku, stając się największym w owym okresie samolotem transportowym świata, który był o kilkadziesiąt ton cięższy od Boeing B-29 Superfortress. W połowie 1944 roku maszyna była gotowa do przekazania Luftwaffe, ale w związku z praktyczną klęską Niemiec w bitwie o Atlantyk znikło zapotrzebowanie na tego typu samolot. Nakazano przerwać próby, a samolot zamaskować na jeziorze Schaalsee w północnych Niemczech. Przetrwał on bez uszkodzeń zimę 1944/45 roku, ale później został wykryty przez zwiad lotniczy i 24 kwietnia 1945 roku zniszczony przez brytyjskie samoloty. Po wojnie w latach 1947-1948 wrak złomowano^[1][2].

Rozpoczęto jeszcze budowę dwóch następnych prototypów, lecz nie zostały one ukończone i po wojnie zostały zezłomowane. Jednocześnie pracowano także nad lądową wersją BV 238, zwaną BV 250, która różniła się od łodzi latającej przede wszystkim tym, że posiadała wielokołowe podwozie^[1][2].

BV 238 jest uważany za szczytowe osiągnięcie niemieckiej konstrukcji wodnosamolotów i pod wieloma względami nadal wyznacza trendy^[2].

Łódź latająca Blohm & Voss Bv 238 był to sześciosilnikowy samolot transportowy o konstrukcji metalowej w układzie górnopłatu.

W przedniej części kadłuba znajdowały się dwuczęściowe, rozchylane wrota umożliwiające załadunek i wyładunek ciężkiego sprzętu wojskowego na poziomie dolnego pokładu. Kolejny górny pokład za kokpitem załogi pomieścił dodatkowych pasażerów, zwiększając łączną pojemność do 300 ludzi^[2].

Prototyp był nieuzbrojony, proponowane uzbrojonie miało składać się z 8 karabinów maszynowych MG 131 kal. 13 mm, które miały być rozmieszczone w kilku miejscach na pokładzie samolotu. Planowano również, że uzbrojenie obronne będzie obejmować dwa działka automatyczne MG151/20 kal. 20 mm w obrotowej wieży na części grzbietowej. Jednocześnie mógł zabierać bomby, oraz podwieszone pod skrzydłami cztery torpedy, lub zamiennie cztery bomby 1000 kg albo cztery pociski przeciwokrętowe Hs293^[2][3].

• Marian Krzyżan: Bv 222 Wiking, Bv 238. Gdynia: Aj-Press, 1996. ISBN 8386209473. Brak numerów stron w książce