Junkers Ju 352

Junkers Ju 352 Herkules
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Junkers

Typ

samolot transportowy

Załoga

3-4

Historia
Data oblotu

18 sierpnia 1943

Lata produkcji

1943–1944

Wycofanie ze służby

1945

Liczba egz.

ok. 50

Dane techniczne
Napęd

3× 9-cylindrowy silnik gwiazdowy BMW Bramo 323 R-2 Fafnir z MW-50

Moc

2649 kW (3600 KM)
3× 883 kW (3× 1200 KM)

Wymiary
Rozpiętość

34,20 m

Długość

26,40 m

Wysokość

5,74 m

Powierzchnia nośna

128,20

Masa
Własna

12 500 kg

Użyteczna

7100 kg

Startowa

19 600 kg

Osiągi
Prędkość maks.

370 km/h

Prędkość przelotowa

241 km/h

Pułap

6000 m

Zasięg

1800 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
karabin maszynowy MG 151 w wieżyczce na grzbiecie kadłuba
karabin maszynowy MG 131 w bocznych stanowiskach
Użytkownicy
III Rzesza

Junkers Ju 352 Herkules – trójsilnikowy niemiecki samolot transportowy z czasów II wojny światowej, wersja rozwojowa Junkersa Ju 252[1].

Historia

Geneza powstania

Pod koniec 1942 roku, w obliczu postępującego kryzysu materiałowego w III Rzeszy, Reichsluftfahrtministerium (RLM) rozpoczęło poszukiwania nowej maszyny transportowej, która miałaby zastąpić starzejącego się Ju 52 oraz zredukować zużycie strategicznych materiałów. W tym czasie istniał już projekt nowoczesnego samolotu Junkers Ju 252, jednak jego konstrukcja w dużym stopniu opierała się na duraluminium i innych cennych surowcach, co czyniło produkcję nierealną w warunkach wojennych[2].

Projekt nowego samolotu, oznaczonego jako Ju 352, zakładał szerokie wykorzystanie materiałów zastępczych – przede wszystkim drewna i stali – oraz uproszczenie struktury i procedur produkcyjnych. Choć konstrukcja przypominała Ju 252, w istocie była całkowicie nowa – żadna część nie została przeniesiona z poprzedniego modelu, z wyjątkiem tylnej rampy załadunkowej typu Trapoklappe[3].

Oblot i wprowadzenie do produkcji

Pierwszy prototyp Ju 352 V1 oblatano 1 października 1943 roku w Fritzlar, dokąd ewakuowano produkcję z bombardowanego Dessau. Próby zakończyły się sukcesem – maszyna była stabilna, stosunkowo łatwa w pilotażu i miała dobre charakterystyki startowe[4].

W grudniu 1943 roku ukończono pierwsze cztery egzemplarze przedseryjne serii A-0. W kolejnych miesiącach powstało jeszcze sześć. Od wiosny 1944 ruszyła ograniczona produkcja wersji A-1, której zbudowano zaledwie 33 egzemplarze. Projektowane wersje B-1 i B-2 z silnikami BMW 801 nie weszły do produkcji[5].

Użytkowanie bojowe podczas II wojny światowej

Pierwszym użytkownikiem Ju 352 była I./KG 200, jednostka Luftwaffe odpowiedzialna za operacje specjalne: zrzuty agentów, przerzuty zaopatrzenia, misje sabotażowe. Samoloty te wykorzystywano m.in. w rejonach Kurlandii, Prus Wschodnich, a także na trasach między bazami w Rzeszy[6].

Maszyny z tej serii operowały również w ramach Grossraum-Transportgruppe Luftflotte 1, wspierając oblężone jednostki niemieckie na froncie wschodnim. Poza KG 200 i Luftflotte 1, pojedyncze egzemplarze przydzielono do Transportgeschwader 4 oraz Fliegerstaffel des Führers, jednak ich udział był epizodyczny[7].

Ze względu na rozwijającą się dominację aliantów w powietrzu, Ju 352 używano głównie nocą lub o zmierzchu. W marcu 1945 rozwiązano większość transportowych jednostek Luftwaffe. Do końca wojny przetrwały zaledwie 23 sprawne egzemplarze[4].

Służba powojenna

Po wojnie kilka egzemplarzy Ju 352 zostało przejętych przez aliantów. Jeden z nich zaprezentowano w 1946 roku w brytyjskim Farnborough. Inny – zdobyty w Czechach – został przekazany Związkowi Radzieckiemu, gdzie poddano go analizom, ale nie wdrożono do służby operacyjnej[6].

Konstrukcja

Silnik Bramo 323 eksponowany w MLP w Krakowie

Junkers Ju 352 był trójsilnikowym dolnopłatem o mieszanej konstrukcji. Kadłub miał konstrukcję półskorupową z wręgami i podłużnicami. Dzielono go na dzielono na trzy główne sekcje: przednią (nosową), środkową (ładunkową) i tylną (z rampą). Stalowa kratownica nośna w części środkowej była kryta płótnem i sklejką, a elementy nosowe i ogonowe wykonano z duraluminium. Rampę Trapoklappe zaprojektowano jako hydraulicznie opuszczaną, z funkcją podnoszenia ogona maszyny – pozwalało to na bezpośredni załadunek wózków i lekkich pojazdów, choć w praktyce stosowano głównie ręczne systemy linowe ze względu na delikatność konstrukcji rampy. Maszyna mogła zabrać do 36. w pełni wyposażonych żołnierzy desantu lub równoważną masę ładunku – do 4000 kg[8].

Skrzydło o konstrukcji całkowicie drewnianej było podzielone na centropłat z dźwigarem głównym oraz dwie części zewnętrzne. Zastosowano mechanizację w postaci klap i lotek o konstrukcji drewnianej, krytych płótnem. Do napędu wykorzystano silniki 9-cylindrowe silniki BMW Bramo 323R-2 chłodzone powietrzem o mocy do 1200 KM. Każda gondola silnikowa oddzielona była od struktury samolotu przegrodą ogniową, a zespół silnikowy wyposażono w system gaszenia. Podwozie chowane w locie, z amortyzacją olejowo-pneumatyczną, koła pojedyncze[9].

Przypisy

Bibliografia

  • Heinz J. Nowarra: Junkers Ju 52 (252 & 352). Friedberg (Dorheim): Podzun-Pallas, 1988. ISBN 978-3-7909-0335-5. OCLC 75032140.
  • Heinz J. Nowarra: Die deutsche Luftrüstung 1933-1945. T. 3: Flugzeugtypen Henschel - Messerschmitt. Koblenz: Bernard & Graefe Verlag, 1993. ISBN 3-7637-5467-9. OCLC 722044453.
  • William Green: The warplanes of the Third Reich. New York: Galahad Books, 1990. ISBN 0-88365-666-3. OCLC 22487930.
  • Günter Schmitt: Das Junkers Flugzeugtypenbuch. Dessau: Funk Verlag Bernhard Hein e.K, 2006. ISBN 978-3-936124-89-7. OCLC 950880271.
  • J. R. Smith, Anthony L. Kay: German Aircraft of the Second World War. Koblenz: Putman, 1971, seria: Das Waffen-Arsenal. Heft 110. ISBN 978-3-7909-0335-5. OCLC 75032140.