Max Chilton

Brytyjczyk karierę rozpoczął w 2001 roku, od startów w kartingu. Po jej zakończeniu postanowił rozpocząć poważną karierę wyścigową, debiutując w brytyjskich mistrzostwach T Cars, w 2005 roku. W pierwszym sezonie zmagania zakończył na 6. pozycji (trzecim w klasie Autumn Trophy), natomiast w drugim został jej wicemistrzem.

Z zespołem Arena Motorsport rozpoczął starty w Brytyjskiej Formule 3, w sezonie 2007 (zmagania zakończył na 18. miejscu). Również z tą ekipą wystartował w jednym wyścigu długodystansowym cyklu Le Mans Series. Poza tym wziął udział również w jednej rundzie amerykańskiej serii Star Mazda, której nie ukończył.

W kolejnym sezonie ponownie brał udział w brytyjskiej Formule 3, tym razem jednak z ekipą Hitech Racing. Wygrawszy dwukrotnie kwalifikacje, rywalizację zakończył na 10. miejscu. Z brytyjskim zespołem wziął udział również w prestiżowych wyścigach Masters of Formuła 3 oraz Grand Prix Makau, w których dojechał do mety odpowiednio na 14. i 21. pozycji.

Sezon 2009 był ostatnim dla Chiltona w tej serii. Rozpoczął starty w ekipie Carlin Motorsport, dzięki czemu mógł walczyć o najwyższe pozycje. Ostatecznie z dwoma zwycięstwami i czterema pole position, został sklasyfikowany na 4. pozycji. W maju Brytyjczyk uczestniczył w wyścigu serii World Series by Renault, na ulicach księstwa Monako, w zespole Comtec Racing (ukończył go na 19. miejscu). Na koniec sezonu ponownie wystąpił w Pucharze Interkontynentalnym (również z ekipą Trevora Carlina), jednak wyścigu nie ukończył.

Duży budżet pozwolił Chiltonowi podpisać kontrakt z zespołem serii GP2 – Barwa Addax – na starty w azjatyckim cyklu. W pierwszej rundzie rywalizację dwukrotnie ukończył w drugiej dziesiątce. Na drugą rundę, w Abu Zabi, przeniósł się do portugalskiego zespołu Ocean Racing Technology. W obu wyścigach zdobył punkty, zajmując odpowiednio ósmą i szóstą lokatę. Na dwie ostatnie eliminacje, odbywające się na torze Sakhir, powrócił jednak do hiszpańskiej ekipy. Podobnie, jak w przypadku pierwszych dwóch wyścigów, dojechał na odległych miejscach. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął 18. pozycję.

Chilton został kierowcą Ocean Racing Technology, w głównej serii GP2. W ciągu dziesięciu rund, Brytyjczyk dwukrotnie zdobył punkty, zajmując w dwóch wyścigach na torze Monza, odpowiednio ósme i piąte miejsce. Sezon ukończył na 24. pozycji, w końcowej klasyfikacji.

Przed sezonem 2013 zespół Marussia F1 Team, ogłosił, że miejsce w ich bolidzie zajmie Max Chilton. W trakcie sezonu Brytyjczyk skupiał się głównie na walce z kolegą zespołowym oraz kierowcami ekipy Caterham. Ostatecznie jednak jego wyniki okazały się najgorsze z całej czwórki i Chilton został sklasyfikowany na ostatnim, 23 miejscu w klasyfikacji generalnej.

Na sezon 2014 Brytyjczyk przedłużył kontrakt z rosyjską ekipą Marussia F1 Team. Podobnie jak w poprzednim sezonie bolid jego zespołu pozwalał jedynie na walkę z kierowcami Caterhama. Na początku sezonu to on był najlepszy, osiągając linię mety jako trzynasty w Australii i Bahrajnie. Jednak decydującym wyścigiem o klasyfikacji tejże czwórki było Grand Prix Monako, które Brytyjczyk ukończył na ostatniej, czternastej pozycji. Ostatecznie w walce między kierowcami Marussi i Caterhama uplasował się na trzeciej pozycji, a w klasyfikacji generalnej był 21.

Jego kontrakt z Marussią nie został przedłużony na sezon 2015. W tym sezonie zaczął się ściągać w serii Indy Lights oraz w FIA World Endurance Championship, w zespole Nissana.